To jest opowieść o podróży do domu – nawet jeśli nie do końca wiadomo, gdzie dokładnie się ten dom znajduje i co w nim zastaniemy. O tułaczce i spotkaniach, które chcemy pamiętać, ale i tych, które wolelibyśmy zapomnieć. O bagażu, który musimy nosić bez względu na to, czy mamy na to siłę. O podróży przez historię, a właściwie wiele różnych historii, które chyba nie do końca są rzeczywiste. Ale historia składa się przecież z opowieści…

Znacie losy Odysa, który błąkał się przez wiele lat, nie mogąc dotrzeć do ukochanej ojczyzny? Do żony? Do syna? Oczywiście, że znacie. Wszyscy znamy. Ktoś nam to przecież opowiedział. Ktoś, kogo tam nie było. Kto mógł nagiąć historię do swoich potrzeb – coś przemilczeć, coś ubarwić. Ale przecież my kochamy piękne opowieści i szczęśliwe zakończenia. Nawet jeśli wiemy, że rozmijają się z prawdą.

Spektakl dedykowany pamięci Wilmy Dudy-Gracz.

Spektakl wyłącznie dla widzów od 18. roku życia. Zawiera sceny nagości i przemocy.

Spektakl zakwalifikował się do 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Rok Jubileuszowy w Teatrze Śląskim został objęty patronatem honorowym przez Marszałka Województwa Śląskiego Jakuba Chełstowskiego oraz Prezydenta Miasta Katowice Marcina Krupę.

RECENZJE

Zawiodą się ci, którzy pomyślą, że Duda-Gracz uraczy nas w Śląskim kolejną wersją losów bohaterów „Odysei” Homera. Nic bardziej mylnego. Dzieło greckiego wędrownego epika jest tylko pretekstem, kluczem do budowania ogromnej, wielowątkowej historii, skłaniającej widza, by z rzeczy zapamiętanych z lektury eposu, budować jakiś inny, odmienny kształt.

Wiele scen to majstersztyki zarówno pod względem treści, ładunku emocjonalnego, jak i warstwy wizualnej. Niektóre odbywają się wręcz bez słów lub z minimalną ich ilością, a te, które padają - są gorzkie jak piołun.

Agata Duda-Gracz łączy różne teksty kultury, miesza w olbrzymim rezerwuarze ludzkich postaw i poglądów, splatając sensy i wywracając ich znaczenie. Garściami czerpie z dziedzictwa minionych epok i twórczo je przetwarza. Stosuje też znany od wieków koncept polegający na mówieniu o współczesności pod maską historii, ale i ten zabieg traktuje z przymrużeniem oka. W swojej sztuce redefiniuje też pojęcie domu, pokazując zarazem, że każdy z nas może być takim współczesnym Odysem, tułającym się po świecie w poszukiwaniu miejsca swojego zakorzenienia.