Ułóż się wygodnie i zamknij oczy. Opowiem ci o miłości. O potężnym uczuciu, które może dać siłę, ale potrafi też obnażyć nasze największe słabości. O tym, co połączyło Bess i Jana, choć nikt nie dawał temu związkowi szans. Opowiem ci o ludziach, których miłość została wystawiona na próbę. O wypadku, który odmienił ich życie w momencie, gdy wydawało się najbardziej szczęśliwe. Bo miłość to łzy radości, ale i cierpienia. Myślisz, że nie potrafi ranić? Zamknij oczy. Wzdłuż morskiego wybrzeża idzie kobieta... Widzisz to?

Jeden z najgłośniejszych filmów Larsa von Triera w scenicznej adaptacji na dwoje aktorów – z kultowym dziełem mierzą się Aleksandra Przybył i Dariusz Chojnacki. Co nam dotąd umykało, gdy oglądaliśmy historię Bess i Jana? O czym zapominaliśmy, skupiając się na opresji i przemocy? Justyna Łagowska, jedna z najciekawszych polskich reżyserek i scenografek, zaprasza nas do laboratorium miłości, związków i relacji, w którym nic nie jest takie, jakim wydawało się jeszcze przed chwilą. „Przełamując fale” to jej pierwsza realizacja w Teatrze Śląskim

Program spektaklu PRZEŁAMUJĄC FALE

Specjalne podziękowania dla Planetarium i Obserwatorium Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika w Chorzowie za współpracę oraz gościnność.

Prawa autorskie do sztuki „Przełamując fale" reprezentuje Agencja ADiT Elżbieta Manthey.

RECENZJE

Wszystko opiera się tu tylko (lub AŻ) na dwójce aktorów – Aleksandrze Przybył (Bess) oraz Dariuszu Chojnackim (Jan, a także w kilku miejscach inne postaci – siostra Bess Dodo czy lekarz). Ale taka ilość osób na scenie tu wystarcza w zupełności. / Tomasz Sknadaj Teraz Teatr

Rzadko widuje się w teatrze sceny zbudowane tak prawdziwie i przekonująco na kruchym fundamencie subtelności, życia niby tu i teraz a jednocześnie w jakimś innym metafizycznym wymiarze. / Wojciech Lipowski „Śląsk”

O ile von Trier mówił o dobroci, to spektakl Łagowskiej wydaje się przede wszystkim o miłości. To półtoragodzinne teatralne produkowanie uczuć, nie dyskursów o wierze. Kogo miłość może ocalić? I jak może ocalać, kiedy wokół premiuje się obojętność? / Anna Pajęcka Dwutygodnik