Florence Foster Jenkins. Najgorsza śpiewaczka świata. Pierwsza dama opadającej skali, hojna gwiazda i wielkoduszna legenda. Pozbawiona talentu, ale za to pełna pasji oraz determinacji. I z odpowiednią ilością pieniędzy... Skąd wziął się fenomen Boskiej i dlaczego jej występ w nowojorskiej Carnegie Hall przyszły zobaczyć tysiące ludzi? By się pośmiać czy może by wyrazić podziw dla „triumfu entuzjazmu nad talentem”? Ta prawdziwa historia od lat inspiruje ludzi do spełniania marzeń bez względu na przeszkody. Bo, jak widać na przykładzie „boskiej Florence”, każda porażka może przerodzić się w sukces. Jeśli tylko chcemy.

Sztuka Petera Quiltera to jedna z najbardziej znanych komedii współczesnego teatru, a jej filmowa adaptacja przyniosła niezapomnianą rolę Meryl Streep. Inscenizacja przygotowana przez Tadeusza Łomnickiego z Grażyną Bułką jako Florence, z kreacjami tytułowej bohaterki stworzonymi przez Gosię Baczyńską, to próba zobaczenia świata oczami Florence. To rzeczywistość widziana w boskich barwach, zanurzona w estetyce kampu. Trochę baśniowa, pełna fantazji. To świat, w którym nic nie jest niemożliwe.

Program spektaklu BOSKA!

RECENZJE

Fałszuje też Grażyna Bułka koncertowo, za co za każdym razem otrzymuje od widowni oklaski. Scen tych jest kilka, każda przyciąga uwagę - prócz specjalnie oczywiście parodystycznego wykonania piosenek/arii przez aktorkę - ciekawym kostiumem głównej bohaterki, na czele z wystrzałowym aniołem na finał (według projektów Gosi Baczyńskiej). (…) Świetnie przygotowani zostali też aktorzy drugiego planu. Mateusz Znaniecki jako Cosme McMoon jest wspaniale uroczym typem kulturalnego, skrytego, nieco ironizującego artysty-pianisty. Swoboda, lekkość, jakaś komiczność, ale też niepewność i zadumanie - tym wszystkim obdarza Znaniecki swoją postać, tworząc tajemniczego, wielowymiarowego mężczyznę. / Marta Odziomek „Gazeta Wyborcza Katowice”