Spektakl jest koprodukcją z Meininger Staatstheater / Kulturstiftung Meiningen-Eisenach zrealizowaną w Niemczech w 2019 roku. Przedstawienie reżyserował Bruno Berger-Gorski i on także czuwał nad całokształtem bytomskiego widowiska. Jego myślą przewodnią jest oddanie znaczenia prawdziwej miłości, które tak silnie jest eksplorowane przez Pucciniego w dwóch ostatnich dziełach („Turandot” i „La Rondine”). Berger-Gorski nie analizuje tylko treści „Jaskółki”, skupia się także nad historią utworu i biografią kompozytora: „Puccini zmieniał tę operę trzy razy, jednak nie udało mu się znaleźć odpowiedniego opisu MIŁOŚCI. Zgaduję, że z podobną rozterką mógł mierzyć się w życiu prywatnym. (…) „La Rondine” jest zatem refleksją nad życiem jednego z najważniejszych kompozytorów początku XX wieku szukającego odpowiedzi na pytanie o istotę miłości. Odpowiedzi tej udziela sama muzyka na końcu tego wspaniałego arcydzieła”.

„Jaskółka” jest historią kurtyzany, która po spotkaniu młodego i nieświadomego studenta Ruggera ucieka od wygodnego życia, swojej „złotej paryskiej klatki”, by odnaleźć prawdziwe uczucie. W bytomskiej realizacji przenosimy historię „La Rondine” do czasów Grace Kelly. Akcja pierwszego aktu odbywa się w luksusowym hotelu, gdzie stoi fortepian, metafora sztuki i uczuć. Każdy z bohaterów opery jest w jakiś sposób związany z artystycznym życiem Paryża. Operę tę cechuje nie tylko wielowymiarowa historia, ale także doskonała muzyka w późnym, dojrzałym stylu kompozytorskim.

Projekt wydano z finansowym wsparciem Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Koprodukcja z Meininger Staatstheater / Kulturstiftung Meiningen-Eisenach.

Libretto: Giuseppe Adami na podstawie Alfreda Marii Willnera  i Heinza  Reicherta 

AKT I

W salonie Magdy de Civry poeta Prunier ogłasza nową modę paryską: miłość romantyczną! Przyjaciółki Magdy witają to zgodnym chichotem, Prunier zaś wyznaje, że bohaterka jego nowej piosenki, Doretta ulega owej słabości, odrzucając królewskie złoto (Chi il bel sogno di Doretta). Magda podsuwa mu pomysł drugiej zwrotki, gdzie Doretta spotyka prawdziwą miłość w ramionach biednego studenta. Piosenka się podoba, choć sentymentalizm Magdy budzi pobłażliwą drwinę. Bankier Rombaldo, „protektor” Magdy, wręcza jej naszyjnik z pereł, ona zaś przyjmuje prezent, lecz poglądów nie zmienia. Choć przyjaciółki gratulują jej tak korzystnego stosunku, ona myśli raczej o pewnych przelotnym spotkaniu w nocnym klubie Bulier (Può darsi!). Pokojówka Lisette przynosi Rambaldowi wizytówkę młodzieńca, który domaga się z nim spotkania: to Ruggero Lastoue, syn starego przyjaciela. Podczas gdy Rambaldo wiedzie z nim rozmowę, Prunier czyta Magdzie z ręki niepewną przyszłość: albo jaskółczy lot do kraju marzeń, albo los tragiczny. Rambaldo pyta Pruniera, gdzie Ruggero mógłby spędzić pierwszy wieczór w Paryżu, po krótkiej sprzeczce całe towarzystwo poleca właśnie klub Bullier (Amore è là). Po wyjściu gości Magda spostrzegła na stole listę proponowanych młodzieńcowi lokali i postanawia wrócić do niezapomnianego klubu. Idzie się przebrać, z czego Prunier korzysta, by wyznać namiętność Lisetcie (T’amo!); wychodzą razem, za nimi sunie zaś w nocny mrok Magda, przebrana za gryzetkę.

AKT II

W klubie Bullier trwa zabawa. Dziewczęta zalecają się do Ruggera, siedzącego samotnie przy stoliku, ich wysiłki spełzają jednak na niczym. Przybywa Magda, którą natychmiast otaczają studenci. By się ich pozbyć, siada przy stoliku Ruggera, on zaś jej nie poznaje (Scusatemi, scusate). Miłość od pierwszego wejrzenia nie daje na siebie czekać; Magda i Ruggero poczynają tańczyć, po czym zanikają w ogródku. Prunier i Lisette także wybrali Bullier na miejsce swej nocnej eskapady; poeta udziela pokojówce lekcji dobrego wychowania, co Lisette znosi z pokorą (Ti pręgo, dignità!). Magda i Ruggero powracają, całując się namiętnie, co ściąga uwagę Pruniera i Lisette. Taktowny Prunier próbuje bezskutecznie wmówić Lisetcie, że choć młodzieniec to istotnie Ruggero, dama bynajmniej nie jest Magdą. Ruggero wznosi toast na cześć swej ukochanej (Bevo al.tuo fresco sorriso), podjęty przez całe zgromadzenie. Nagle u szczytu schodów staje Rambaldo. Prunier niezwłocznie powierza Ruggera pokojówce, która zaciąga go do ogródka. Rambaldo rozkazuje Magdzie, by poszła za nim, ona jednak odpowiada, że się zakochała i zrywa fatalny związek z bankierem. Rambaldo wychodzi. Magda zaś pada w ramionach Ruggera, zdumiona własną zuchwałością.

AKT III

Magda i Ruggero wiodą idyllę na Lazurowym Wybrzeżu (Senti? – E siam figgiti). Ruggero zwrócił się do rodziny o wsparcie finansowe i zgodę na małżeństwo (Dimmi che vuoi seguirmi), czym głęboko poruszył Magdę, ta nie wyjawiła mu bowiem nadal swej wątpliwej przeszłości. Pojawiają się Prunier i Lisette; próba przerobienia pokojówki na śpiewaczkę spaliła na panewce, a jej debiut w Operze w Nicei skończył się katastrofą, Lisette powraca więc do swego dawnego zajęcia u Magdy. Prunier przyniósł Magdzie tajemniczy list – jego autorem jest rzecz jasna Rambaldo, gotów wszystko przebaczyć, byle tylko Magda doń wróciła. Oszalały ze szczęścia Ruggero przynosi list od matki, która zgadza się na wszystko, to jednak zbyt wiele dla dawnej damy z półświatka. Magda wszystko wyjawia kochankowi: nie jest kobieta, której mu trzeba. Nie zważając na łzy Ruggera, pakuje się i wjeżdża, zabierając ze sobą Lisette.

Skrót libretta w oparciu o Tysiąc i jedna opera Piotra Kamińskiego