Florence Foster Jenkins. Najgorsza śpiewaczka świata. Pierwsza dama opadającej skali, hojna gwiazda i wielkoduszna legenda. Pozbawiona talentu, ale za to pełna pasji oraz determinacji. I z odpowiednią ilością pieniędzy... Skąd wziął się fenomen Boskiej i dlaczego jej występ w nowojorskiej Carnegie Hall przyszły zobaczyć tysiące ludzi? By się pośmiać czy może by wyrazić podziw dla „triumfu entuzjazmu
nad talentem”? Ta prawdziwa historia od lat inspiruje ludzi do spełniania marzeń bez względu na przeszkody. Bo, jak widać na przykładzie „boskiej Florence”, każda porażka może przerodzić się w sukces. Jeśli tylko chcemy.

Sztuka Petera Quiltera to jedna z najbardziej znanych komedii współczesnego teatru, a jej filmowa adaptacja przyniosła niezapomnianą rolę Meryl Streep. Inscenizacja przygotowana przez Tadeusza Łomnickiego z Grażyną Bułką jako Florence, z kreacjami tytułowej bohaterki stworzonymi przez Gosię Baczyńską, to próba zobaczenia świata oczami Florence. To rzeczywistość widziana w boskich barwach, zanurzona w estetyce kampu. Trochę baśniowa, pełna fantazji. To świat, w którym nic nie jest niemożliwe.