7. Międzynarodowy Festiwal OPEN THE DOOR: Nic. Próba o „Królu Learze" i „Burzy" Williama Szekspira. Esej na głos i kontrabas

Rozpisana na cztery głosy medytacja na temat historii czterech postaci dwóch wielkich sztuk Szekspira – „Króla Leara” i „Burzy”. Jest więc Lear i Prospero oraz Kordelia i Miranda. Odczytujemy ich losy jako rzecz o utraconej władzy i pragnieniu jej odzyskania, a także jako studium czasu zamętu przedstawionego przejmująco przez Szekspira w scenach morskiej nawałnicy („Burza”) i nocnych wędrówek po wrzosowiskach („Król Lear”). Czy da się obronić ład przed napierającym zewsząd chaosem? Czy starość jest czasem uprzywilejowanej mądrości, czy już tylko próbą zadośćuczynienia za popełnione wcześniej błędy? Czy młodość lęka się przemijania? Czy możliwa jest polityka inna niż tylko ta napędzana ambicjami i przemocą konieczną do ich realizacji? Z takimi pytaniami Tadeusz Sławek i Bogdan Mizerski zostawiają widza, nie podsuwając mu zapobiegliwie gotowych odpowiedzi.

Zobacz pełen repertuar 7. Międzynarodowego Festiwalu OPEN THE DOOR!otwiera się w nowej oknie

Dołącz do nas na Facebooku!otwiera się w nowej oknie

EN: 7th International Festival OPEN THE DOOR: NOTHING. An Essay for Voice and Double Bass on William Shakespeare’s “King Lear” and “The Tempest”

Among Shakespeare’s plays “King Lear” and “The Tempest” occupy most prominent position. In our vocal and musical essay we are trying not so much to disentangle a tight twist of problems Shakespeare presents us with but, rather, to merely point at some of the most noticeable threads which the playwright has knotted in his texts. Hence, the audience is asked to tune in with such problems as aging with relationship to power, language and silence as reliable means of both articulation and communication of diverse ideas which problem leads to the issue of limits of expressibility.

Tadeusz Sławek and Bogdan Mizerski  will also try to point at the more subtle (Prospero) and not so subtle (Lear) ways in which society pushes women towards certain roles prepared for them to play, and how women try to express their frustration at the impossibility of asserting their own positions (Kordelia) or at the fact of the denial of knowledge about themselves (Miranda).