„Wypadło mi się zatrzymać w Katowicach, gdyż na dworcu w Krakowie źle mnie poinformowano…” – te słowa znalazły się na pocztówce, którą niespełna trzydziestoletni Stanisław Wyspiański wysłał do Lucjana Rydla 12 lipca 1898 roku. „Zwiedzam więc Katowice” – dodał. Nie miał innego wyjścia – do odjazdu pociągu zostały mu aż trzy godziny.

Przypadek spowodował, że wypadło mu zatrzymać się na chwilę i wypadło mu zostać na dłużej. Wypadło mu zostać patronem Teatru Śląskiego. Wypadło nam zatrzymać się z Wyspiańskim. Jako ludzie teatru wiemy, że przypadek często rządzi zarówno sceną, jak i życiem. Takich opowieści, które przypominają „przygodę” Wyspiańskiego z Katowicami, znamy co najmniej kilkadziesiąt. Gdy to przypadek (a może przeznaczenie?) projektuje ludzkie losy, tworzą się historie miejsc ponadczasowych, unikatowych w skali miasta, regionu i świata. To ludzkie historie zbudowały – i budują nadal – historię Teatru Śląskiego.

W święto teatru rozpoczynamy akcję WYPADŁO MI SIĘ ZATRZYMAĆ W KATOWICACH, w ramach której będziemy poznawać osoby, które na przestrzeni ponad 115-letniej historii naszej sceny zostawiły na katowickim Rynku trwały ślad, bez którego nasz teatr nie byłby Naszym Teatrem. Przedstawimy Wam sylwetki tych, którzy będą z nami już zawsze, choć byli z nami tylko przez chwilę. Dokładnie tak jak Wyspiański.

Wszyscy oni, a także inni artyści, których w ten sam sposób chcemy cyklicznie honorować w przyszłości, swoją sceniczną wrażliwością zapisali się w historii Teatru Śląskiego. I choć dla naszego zespołu ich związki z naszą instytucją są oczywiste, chcemy, by informacje te trafiły do jak najszerszego grona odbiorców – mieszkańców Katowic i wszystkich widzów, także z odległych miast, którzy zasiadają na naszej widowni.

Jesteśmy dumni, że kontynuujemy artystyczne tradycje tak wielkich artystów i jesteśmy przekonani, że jest to powód do dumy nie tylko dla nas, ludzi na co dzień związanych z Teatrem Śląskim.