Troskliwa i czuła żona stara się przywrócić pamięć mężowi, który cierpi na amnezję po upadku ze schodów. Czy to nie doskonały moment, aby historię związku opowiedzieć na nowo i może nieco ją ubarwić, a pewne niewygodne sprawy przemilczeć? Kto i dlaczego mija się tu z prawdą i czy piętrzące się kłamstwa mają za cel uratować czy pogrążyć pewną parę?

„Oto czym jest małżeństwo: stowarzyszeniem zabójców, którzy napadają na innych, zanim rzucą się wzajem na siebie, długą wędrówką do śmierci, gdzie po drodze ściele się trup. (…) Kiedy widzicie kobietę i mężczyznę w urzędzie stanu cywilnego, zastanówcie się, które z nich stanie się mordercą” – to jedna z fraz słynnego francuskiego pisarza i dramaturga, po którego teksty sięgają wyjątkowo często polscy reżyserzy. „Małe zbrodnie małżeńskie” to w zamyśle intrygująca historia z podtekstem kryminalnym, pełna zabawnych dialogów i zaskakujących zwrotów akcji do których niezbędni są świetni aktorzy. Role małżonków zagrali w Polsce m.in.:
Redbad Klijnstra i Katarzyna Herman czy Grażyna Krukówna i Jerzy Schejbal. Spektakl doczekał się także realizacji na małym ekranie – przedstawienie teatru telewizji wyreżyserowała Krystyna Janda, której tym razem w małżeńskiej opowieści towarzyszył Jan Frycz.

Dzieło oryginalne w języku francuskim©Antigone. Wszelkie prawa zastrzeżone.
www.eric-emmanuel-schmitt.com

Spektakl Kempinsky'ego to wariacja na temat małżeństwa. Wielogłos o miłości, gdzie dźwięki ciepłe i czyste współbrzmią z dysonansami. W sposób oczywisty nasuwają się skojarzenia z codzienną walką, jaką jest życie z drugim człowiekiem. Takie odczytanie sugeruje początek spektaklu, tak też można odebrać zawieszenia akcji. Aktorzy schodzą z ringu, wzmacniają się, każdy w swoim narożniku, by po chwili powrócić do walki - szermierki wzajemnych oskarżeń. Frustracja bohaterów przekuwana jest na bezradną agresję.

„Nowa Siła Krytyczna”

Ewa Kutynia i Marcin Szaforz na Scenie Kameralnej Teatru Śląskiego, zagrali poharatanych miłością i nienawiścią bohaterów po mistrzowsku. Przedstawienie, które wyreżyserował Grzegorz Kempinsky, szarpie emocjami widzów z sekundową precyzją. A nasza sympatia skacze jak piłeczka pingpongowa - raz racje zdają się być po jego, a raz po jej stronie. […] Ten spektakl to kawał dobrego, psychologicznego, a kto chce - pouczającego teatru.

„Dziennik Zachodni”