„Płatonow” zawsze był czytany jako wielka opowieść miłosna. Wycinano z niego rozmowy o pieniądzach i długach. A co jeśli wytniemy miłość? A jeśli Płatonow się nie pojawi? Zostaniemy sami? Kto nada sens, kto pociągnie nas za sobą? Czy jesteśmy w stanie wziąć odpowiedzialność za nasze życie, za nasze wybory życiowe, miłosne, ale też szerzej – polityczne? Czy potrafimy się obudzić i stać się samodzielnym bytem walczącym o świat, czy musimy komuś zawierzać nasze myśli, nasze życia – podporządkowani, bierni i nie wiedząc nawet o tym – przegrani?

Czechow był jednym z bardziej przenikliwych i krytycznych obserwatorów rosyjskiego społeczeństwa. „Płatonow” jest próbą opowiedzenia słowami Czechowa o współczesnych ludziach oraz dzisiejszej Rosji. Być może bardziej o tym, jak ją widzimy? Oszalałej, wściekłej, tkwiącej w jakimś niezrozumiałym dla nas śnie. (Małgorzata Bogajewska)