Zostań w domu, ale zagość w TEATRZE! Dziś kulminacja międzynarodowego festiwalu OPEN THE DOOR w Teatrze Śląskim! Propozycje repertuarowe dostępne są m.in. z audiodeskrypcją, językiem migowym (PJM), napisami dla Głuchych. W programie znaleźli się artyści z Polski, Włoch, Rosji, Niemiec, Izraela, Wielkiej Brytanii.

Czwarta edycja festiwalu realizowana jest w formule online, a wszystkie propozycje prezentowane są widzom po zalogowaniu na platformie openthedoor.teatrslaski.art.pl. Międzynarodowy Festiwal potrwa do niedzieli 27 czerwca 2021. Wydarzenie jest możliwe dzięki wsparciu zarówno ze strony Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Sportu, Funduszu Wsparcia Kultury ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, jak i dzięki dofinansowaniu ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego. Sponsorem festiwalu jest firma Gaz-System.(www.gaz-system.pl)otwiera się w nowej oknie

CO DZISIAJ? zaloguj się na openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie

27 czerwca (niedziela) 3 nowe propozycje w programie:

STUDIO teatrgaleria (POLSKA) KONIEC Z EDDYM dostępne od godz. 12.00 27 czerwca do godz. 12.00 28 czerwca link do spektaklu openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie czas trwania spektaklu: 2 h 20’ | dostępność: język migowy (PJM)

Spektakl Anny Smolar zainspirowany autobiograficzną, debiutancką powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej. Pojawiają się wątpliwości: Czy masz prawo opuścić swoją rodzinę? Czy masz prawo uciec z miejsca, w którym się wychowałeś? Czy masz prawo porzucić siebie? W świecie opisanym przez Louisa nie ma jednak ani miejsca na inność, ani na okazywanie słabości. Każdy objaw delikatności, ambicji czy marzeń o czymś więcej i byciu kimś innym znika pod ciężarem zmordowanych ciał i czerwonych cegieł, które razem tworzą scenerię małego miasteczka. Powrót Édouarda do historii dorastającego w biednej, robotniczej rodzinie Eddy’ego jest gestem emancypacyjnym. Służy wymazaniu tej osoby, która doświadczyła prześladowania i braku akceptacji ze strony otoczenia. Édouard dokonuje wymazania, aby móc napisać swoją opowieść od nowa. 

BATSHEVA DANCE COMPANY (IZRAEL) YAG (wersja filmowa) dostępne od godz. 17.00 27 czerwca do godz. 17.00 28 czerwca link do spektaklu openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie czas trwania spektaklu: 46’ | dostępność: audiodeskrypcja | język migowy (PJM) | uwaga: w spektaklu pojawia się nagość W „YAG” Ohada Naharina, pierwszej produkcji Batshevy zaadaptowanej specjalnie na potrzeby dużego ekranu, Naharin używa języka filmowego, by przekazać swoją pracę zarówno jako reżysera, jak i choreografa. Brak tradycyjnej sceny, zastąpionej teraz przez filmowe kadry, stwarza nowy rodzaj dialogu między tancerzami a oglądającymi. Produkcja „YAG” miała swoją sceniczną premierę ponad 20 lat temu i wróciła ponownie na afisz w 2016. Realizacja filmowej wersji z 2020 roku była możliwa dzięki pandemicznemu projektowi „Batsheva Extension”, którego celem było poszerzenie repertuarowej działalności zespołu o formułę online. Produkcję filmową wraz z Naharinem współtworzyła Roee Shalti, która regularnie filmuje i dokumentuje pracę Batsheva Dance Company. Prezentowane na festiwalu „YAG” można uznać za taneczne studium o rodzinie traktowanej jako swoisty system, w którym każda z jednostek wpływa na wszystkich pozostałych członków, a zmiana w jednym elemencie misternej międzyludzkiej układanki powoduje zawsze zmianę i konsekwencje dla wszystkich.

YAG - teksty wypowiadane podczas spektaklu:

• Mam na imię Adi. Mam brata i siostrę. Moja siostra ma na imię Nitzan. Mój brat ma na imię Billy. Moja matka nie żyje. Mój ojciec również nie żyje. Nie znałem swojego dziadka. Kiedyś moja rodzina naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę kochała tańczyć.
• Mam na imię Or. Mam troje wnucząt: Billy, Nitzan i Adi.
• Mam również córkę, ma na imię Rachel.
• Kiedyś moja rodzina naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę kochała tańczyć.
• Mam na imię Ian. Mam troje dzieci: Nitzan, Billy i Adi.
• Mam żonę. Ma na imię Rachel.
• Kiedyś moja rodzina naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę kochała tańczyć.
• Mam na imię Nitzan. Mam brata i siostrę. Moja matka, mój ojciec, mój dziadek nie żyją. Kiedyś moja rodzina naprawdę naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę kochała tańczyć.
• Mam na imię Billy. Mam dwie siostry: Nitzan i Adi. Moja matka to Rachel, mój ojciec to Ian, mój dziadek – Or. Kiedyś moja rodzina naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę kochała tańczyć.
• Mój mąż nie żyje. Mam na imię Rachel. Mam troje dzieci, to: Nitzan, Adi i Billy.
• Kiedyś moja rodzina naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę, naprawdę kochała tańczyć.

THALIA THEATER (NIEMCY) BOKSER (DER BOXER) dostęp od godz. 19.00  27 czerwca do godz. 19.00 28 czerwca link do spektaklu openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie czas trwania: 2 h | spektakl grany w języku niemieckim z polskimi napisami dostępność: audiodeskrypcja | język migowy (PJM)

„Bokser” – pod takim tytułem na niemieckim rynku ukazał się bestseller Szczepana Twardocha (w Polsce „Król”) i pod takim szyldem powieść trafiła na scenę w Hamburgu, na której spektakl wyreżyserowała Ewelina Marciniak. To kolejna inscenizacja prozy Twardocha przygotowana przez reżyserkę – zaczynała tę sceniczną przygodę od głośnej prapremiery „Morfiny” w Teatrze Śląskim granej w przestrzeni Szybu Wilson. Adaptacja Jarosława Murawskiego przy współudziale reżyserki „Boksera” odbiega od oryginału powieści. „Sięgnęłam po powieść Twardocha, aby opowiedzieć o warunkach, w których wybucha zło, rodzące poczucie przewagi nad ofiarami. Przemoc nie jest przypisana do żadnej nacji, nie jest cechą jedynie niektórych narodów, a więc w tym sensie ta historia nie jest ani polska, ani żydowska czy niemiecka, lecz uniwersalna" – wyjaśniała Marciniak. W spektaklu nie sposób oderwać oczu od charyzmatycznego żydowskiego boksera Jakuba Szapiro w doskonałej kreacji Sebastiana Zimmlera, jednocześnie Marciniak zadbała o równowagę między męskimi postaciami a kobietami, które w kreowanym przez nią teatralnym świecie mają potężną moc sprawczą.

Pozostałe dostępne tytuły:

TEATR 21 (POLSKA) CIAŁO W CIAŁO Z MARILYN dostępne do poniedziałku do godz. 17.00 link do spektaklu openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie czas trwania performansu: 1 h dostępność: audiodeskrypcja | język migowy (PJM)

W wideoperformansie „Ciało w ciało z Marilyn” aktorki Teatru 21 Maja Kowalczyk i Aleksandra Skotarek wcielają się w postać Marilyn Monroe. Gest sięgnięcia przez aktorki Teatru 21 po figurę słynnej amerykańskiej aktorki jest grą z wyobrażeniami i oczekiwaniami widzów związanymi z postrzeganiem kobiecości, aktorstwa i seksualności osób z niepełnosprawnościami. Lektura dzienników Monroe odkrywa obraz artystki bardzo świadomej, zgłębiającej techniki aktorskie, poetki i intelektualistki, co pozornie nie mieści się w wizerunku seksbomby. A czy w wizerunku tym jest miejsce na chorobę lub niepełnosprawność? Artystki Teatru 21 wchodzą w grę z postacią Monroe i badają, w jaki sposób postrzegane jest ciało niepełnosprawne w społeczeństwie. Jakie są granice między normą i nienormatywnością, ludzkim i nie-ludzkim, męskością i kobiecością?

Teatr 21, tegoroczny laureat Paszportu „POLITYKI”, brawurowo przełamał stereotypy dotyczące pracy teatralnej z osobami niepełnosprawnymi. W zespole aktorami są przede wszystkim osoby z zespołem Downa i spektrum autyzmu, które stały się pełnoprawnymi uczestnikami scenicznego życia. Performans „Ciało w ciało z Marilyn” został zamówiony przez Sašę Asentića w ramach projektu „DIS- is not included”. Wydarzenie ufundowano ze środków Departamentu Kultury i Europy Senatu Miasta Berlina. Miało ono swoją premierę w lutym 2021 r. w Sophiensæle w Berlinie.

PAŃSTWOWY AKADEMICKI TEATR DRAMATYCZNY „CZERWONA POCHODNIA” (ROSJA) ONIEGIN dostępne do poniedziałku do godz. 19.00 link do spektaklu openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie czas trwania spektaklu: 2 h 45’ spektakl grany w języku rosyjskim z polskimi napisami dostępność: język migowy (PJM)

Głośny „Oniegin”, nagrodzony aż w dwóch kategoriach najbardziej prestiżową rosyjską nagrodą teatralną, Złotą Maską, zachwyca nawet najwierniejszych miłośników znanego na całym świecie poematu Puszkina. Inscenizacja Kuliabina zanurzona jest w wewnętrznych myślach bohaterów, w ich nadziejach, rozpaczach, namiętnościach i rozczarowaniach. Jego adaptacja koncentruje się na przeżyciach czwórki głównych postaci: Oniegina, Tatiany, Olgi i Leńskiego. Nie oglądamy wielkich balów, tłumów i wszystkiego, co składa się na puszkinowski obraz rosyjskiego życia. Zostajemy natomiast z intymną historią miłosną, która doskonale pokazuje, że „Eugeniusz Oniegin” to wciąż arcydzieło, które może idealnie rezonować z naszą współczesną rzeczywistością XXI wieku.

ROSYJSKI PAŃSTWOWY TEATR „SATYRYKON” im. ARKADIUSZA RAJKINA (ROSJA) MEWA dostęp  do niedzieli do godz. 18.00 link do spektaklu openthedoor.teatrslaski.art.plotwiera się w nowej oknie czas trwania spektaklu: 3 h 45’ spektakl grany po rosyjsku z napisami w języku polskim dostępność: język migowy (PJM)

Moskiewski „Times” po premierze „Mewy” opublikował recenzję określającą spektakl jako niezwykły. Brytyjscy recenzenci chwalili, że tylko Rosjanie mają odwagę zagrać intymną, pełną ciszy sztukę Czechowa z takim teatralnym rozmachem. Bo teatr, artyści i sztuka są głównym motywem w spektaklu Teatru „Satyrykon”. Reżyser przed premierą podkreślał, że jego bohaterowie żyją w fikcyjnym świecie, który determinuje sztuka i teatralność. Teatr jest dla nich ważniejszy niż życie czy miłość, jest substytutem wszystkiego. Przynosi im jednak ból i czechowowską samotność. Szalony spektakl Butusova obfituje w niesamowite zwroty akcji i sceniczne obrazy prezentujące wir twórczości artystycznej i udrękę artysty, który usiłuje znaleźć własny artystyczny język. W obsadzie gwiazdy rosyjskiej sceny: Timofiej Tribuncew czy Agrippina Stieklowa.

TEATR USTA USTA REPUBLIKA (POLSKA) ALICJA 0700 21–27 czerwca | dostęp do interaktywnego słuchowiska online: www.alicja.sos.plotwiera się w nowej oknie

Chcąc pokazać oryginalne zjawiska z pogranicza działań teatralnych realizowanych w sieci, sięgamy do projektu „Alicja 0700” z 2005 roku. Na wiele lat wcześniej, zanim pandemia wywołała erupcję projektów online dla widzów, powstał pierwszy polski spektakl odbywający się w wirtualnej przestrzeni sieci telefonicznej, udostępniony następnie w 2008 r. w wersji internetowej. Inspiracją „Alicji 0700” była „Tybetańska księga umarłych”, zbiór porad szeptanych do ucha osobie zmarłej, której dusza wędruje w zaświatach, narażona na możliwość ponownych narodzin.

Historia Alicji, jej Brata i pana Doktora (postaci interaktywnego słuchowiska) to łamigłówka – jedna z wielu, jakich możemy się stać uczestnikami, a proces jej rozwiązywania to złudzenie podejmowania logicznych decyzji. Odbiorca przedstawienia wirtualnie „łączy się” ze spektaklem pod wskazanym przez teatr adresem i słuchając historii, za pomocą klawiatury numerycznej podejmuje w imieniu bohaterów decyzje, od których zależy przebieg akcji.

CENTRUM REZYDENCJI TEATRALNEJ SCENA ROBOCZA (POLSKA) DZIECI SATURNA Agata Baumgart, Aleksandra Matlingiewicz 23–27 czerwca hipertekst oraz link do słuchowiska ASMR: dziecisaturna.pl czas trwania słuchowiska: 47’

Tygodniowo dwoje lub nawet troje nastolatków i młodych dorosłych ginie w wyniku podjętej, skutecznej próby samobójczej. „Dzieci Saturna” to artystyczny projekt dokumentalny o zaostrzającym się kryzysie zdrowia psychicznego wśród młodych ludzi. Celem było zrozumienie, co ich pcha w otchłań, z której – jak im się zdaje – jedynym ratunkiem jest rezygnacja z życia. Inspiracją dla projektu jest figura Saturna – w zachodniej astrologii utożsamiana z melancholią i stanami depresyjnymi, w mitologii Saturn jest natomiast patronem cierpiących na utratę chęci do życia. Dzisiejsza rzeczywistość, którą współtworzymy, niczym Saturn pożera własne dzieci. Jak możemy je uratować?

Projekt składa się z dwóch części. Pierwsza to internetowy hipertekst umożliwiający podróżowanie szlakiem prawdziwych historii bohaterek i bohaterów opowiadających o własnych doświadczeniach. Druga część to słuchowisko ASMR. ASMR (ang. autonomous sensory meridian response) to zjawisko przyjemnego mrowienia w okolicach głowy, szyi i w innych obszarach ludzkiego ciała. Twórcom zależało na odczarowaniu mrocznej figury Saturna, stąd zaproponowali dla przeciwwagi relaksującą ASMR-ową podróż. W słuchowisku wykorzystany został fragment książki „Odyseja kosmiczna” Arthura C. Clarke’a.

Zachęcamy do eksploracji hipertekstu umieszczonego w sieci, odtworzenia słuchowiska oraz zapraszamy na dyskusję online 25 czerwca o godz. 16.30. Udział w niej wezmą twórczynie projektu oraz Lucyna Kicińska – pedagożka i trenerka, koordynatorka Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży. Tematem będą kryzys zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży oraz samobójstwa, które nasiliły się w czasie pandemii.